DZIAŁALNOŚĆ CHÓRALNA, PIEŚNI
Feliks Nowowiejski prowadził wiele poznańskich chórów, działał w Wielkopolskim Związku Kół Śpiewackich. Był członkiem komisji artystycznych konkursów i festiwali. W 1920 roku założył Chór Narodowy liczący około 500 osób. W 1922 roku objął stanowisko kierownika artystycznego Chóru Męskiego „Echo”, współpracował z Towarzystwem Śpiewu „Harmonia” i chórem „Rota”.
W tym czasie powstało wiele dzieł z bogatej twórczości chóralnej artysty.
Nowowiejski komponował pieśni patriotyczne, odwołujące się do polskiej historii, m.in. Testament Bolesława Chrobrego do słów Edmunda Ligockiego (1924), Ojczyzna – Psalm 136 (Jeruzalem) w tłumaczeniu Jana Kochanowskiego (1929), Do Ojczyzny do słów Zygmunta Krasińskiego (1930), Kantata op. 54 (o bohaterze) do słów Cypriana Kamila Norwida (1939), O polski kraju święty do słów Władysława Bełzy oraz hymny, m.in. Hymn Górnośląski, Hymn Kaszubski, Hymn Pomorski, Hymn Warmijski, Hymn Wszechsłowiański.
Obecne w muzyce Nowowiejskiego pieśni inspirowane muzyką ludową (zwłaszcza kaszubską), wskazują na korzenie artysty – polskość, świadomość tożsamości narodowej, która go tworzy, kształtuje. Opracowania owych melodii ukazywały się głównie w zbiorach np. Śpiewnik górnośląski (1923), Warmijskie pieśni ludowe (1930), Dziesięć regionalnych polskich pieśni ludowych (1934).
Istotnym nurtem twórczości uczynił muzykę religijną. Komponował zarówno dzieła bezpośrednio związane z liturgią, w tym dziewięć cykli mszalnych w języku łacińskim i polskim, jak i motety, psalmy, hymny kościelne, kolędy, pieśni nabożne, opracowania Stabat Mater i Veni Creator – wykonywane nie tylko podczas nabożeństw, ale także w salach koncertowych.
Każdej z tych dziedzin oddawał się z właściwą sobie pasją i w każdej z nich osiągał sukcesy przynoszące mu uznanie i rozgłos. Za wieloletnią pracę nad popularyzowaniem kultury muzycznej wśród Polaków i pracę w ramach amatorskiego ruchu artystycznego Feliks Nowowiejski otrzymał w 1936 roku Odznakę Honorową Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Muzycznych.
