1877

Feliks Nowowiejski urodził się 7 lutego w Wartemborku (dzisiejszym Barczewie), na terenie zaboru pruskiego. Przychodzi na świat jako piąte dziecko Katarzyny z domu Falk i Franciszka Nowowiejskich. Katarzyna pochodziła z polskiej wsi Butryny (ledwie rozumiała po niemiecku). Ojciec Franciszek, od pokoleń związany z Wartemborkiem, z zawodu był krawcem.

 

 Barczewo. Kościół parafialny pw. św. Anny

Akt urodzenia

1883

Feliks rozpoczyna regularną naukę w szkole elementarnej (Elementarschule) w Wartemborku.

 

Lista uczniów klasy IV Knabenschule w Wartemborku z 1884 roku

1887-1893

Rodzice zapisują chłopca do szkoły muzycznej w Świętej Lipce na Mazurach, gdzie uczy się śpiewu, gry na organach, skrzypcach, fortepianie, waltorni i wiolonczeli oraz zapoznaje się z tajnikami harmonii. Podczas uroczystości kościelnych w świętolipskim klasztorze często koncertuje i improwizuje na organach. Stopniem opanowania gry na tym instrumencie wyróżnia się spośród innych uczniów.

Archaiczne melodie i teksty polskich pieśni pobożnych, które śpiewali pielgrzymujący do Świętej Lipki, głęboko zapadają mu w pamięć; nawiązania do nich odnajdujemy w późniejszej twórczości Nowowiejskiego.

 

Uczniowie szkoły w Świętej Lipce. Górny rząd – pierwszy z prawej stoi Feliks

1893-1898

W 1893 roku Feliks opuszcza szkołę w Świętej Lipce i zamieszkuje z ojcem w Olsztynie.
Zaciąga się do orkiestry Wschodniopruskiego Pułku Grenadierów, w której gra na różnych instrumentach (m.in. na wiolonczeli). Obiecujący muzyk i kompozytor, występując również w zespołach amatorskich podczas prywatnych uroczystości, zdobywa rozgłos wśród społeczności lokalnej.
W Olsztynie powstaje, dziś nieznana, młodzieńcza symfonia.

 

Fragment książki adresowej miasta Allenstein

1898

Udaje się do Konserwatorium Sterna w Berlinie na półroczne studia. 1 kwietnia podejmuje naukę gry na organach, pod kierunkiem królewskiego dyrektora muzyki Ottona Dienela. Uczęszcza również na zajęcia z teorii, kontrapunktu, kompozycji, chorału gregoriańskiego. Śpiewa w chórze kościelnym, występuje publicznie, prezentując muzykę organową (na największych organach w Berlinie) i swoje kompozycje orkiestrowe.
Kieruje chórem Sióstr Miłosierdzia w szpitalu św. Jadwigi.

Wysyła swój utwór – marsz Pod sztandarem pokoju – na konkurs kompozytorski do Londynu. Zdobywa I nagrodę, co początkującemu kompozytorowi otwiera drogę do międzynarodowej kariery.

 

Spis studentów Konserwatorium Sterna (Bericht Stern’s Conservatoriums der Musik 48. Studienjahr 1897/98)

Pod sztandarem pokoju – wydanie z 1898 roku

1898-1900

Po powrocie do Olsztyna, dzięki poparciu dziekana olsztyńskiego ks. Józefa Teschnera, otrzymuje stanowisko organisty w kościele św. Jakuba. Pracę rozpoczyna 1 października 1898 roku. Jednak wkrótce składa podanie do biskupa Andrzeja Thiela  o przyznanie stypendium na dalsze studia.

 Panorama miasta i koszar nad jeziorem Długim

1900

Podejmuje trzymiesięczny kurs (od 15 stycznia do 16 kwietnia) w Szkole Muzyki Kościelnej w Ratyzbonie w celu pogłębienia wiedzy w zakresie musica sacra. Po ukończeniu kursu powraca do Olsztyna, gdzie natychmiast rozpoczyna przygotowania do kolejnych studiów.

Opinia Michaela Hallera, Ratyzbona 1900

W kwietniu zostaje przyjęty do Szkoły Mistrzów wydziału Akademickiej Wyższej Szkoły Muzycznej przy Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie; kompozycji uczy się u Maxa Brucha.

1 października oficjalnie kończy pracę organisty w kościele św. Jakuba.

 

 Z rodziną, początek XX wieku. od lewej stoją: Gregor Erdmann(mąż Teresy), Feliks, Maria (siostra), Rudolf (brat), Bernard (brat), Leon (brat). od lewej siedzą: Teresa (siostra) Erdmann z synem Rudolfem, Katarzyna (matka), Franciszek (ojciec), Franciszek (brat). Poniżej: Edward (brat)

1901

Równoległe uzupełnia wiedzę w zakresie literatury, muzykologii i estetyki na Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma w Berlinie.

 Feliks Nowowiejski ok. 1900

1902

4 marca otrzymuje Nagrodę im. G. Meyerbeera za oratorium Powrót Syna Marnotrawnego i Uwerturę romantyczną.
Nagroda, przyznawana najzdolniejszym studentom kompozycji, nakłada na laureata obowiązek odbycia podróży artystycznej oraz dwukrotnego nadesłania nowych kompozycji.

 

Strona tytułowa partytury

Pismo zawiadamiające o przyznaniu nagrody, Berlin 1902

Przerywa studia na Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma.

We wrześniu rozpoczyna dwuletnią podróż artystyczną do Austrii, Belgii, Czech, Francji, Niemiec i Włoch. Pobyt w najważniejszych europejskich ośrodkach muzycznych umożliwia młodemu artyście kontakty z wybitnymi ówczesnymi kompozytorami, m.in. z G. Mahlerem, C. Saint-Saënsem, P. Mascagnim, R. Leoncavallem i L. Perosim.

Powstają poematy symfoniczne Beatrycze i Nina.

Karta pocztowa z autografem cytatu z Quo vadis i dedykacją

1903

I nagroda im. L. van Beethovena w Bonn za uwerturę orkiestrową Swaty polskie. (Nagrodę ufundował I. J. Paderewski.)

Komponuje w Rzymie oratorium Quo vadis?

Nawiązuje kontakt z muzykami w Polsce: z Emilem Młynarskim i Aleksandrem Rajchmanem.

Odwiedza brata Rudolfa w Kartaginie w Afryce Północnej.

 

Partytura Swatów Polskich

Feliks i Rudolf, Kartagina 1903

1904

W maju otrzymuje nagrodę im. G. Meyerbeera po raz drugi, za Symfonię a-moll i Symfonię h-moll. Tym razem przeznacza ją na dalsze studia w Szkole Mistrzów. Powraca na studia do Brucha, u którego kontynuuje naukę do 1906 roku. Przez te lata poznaje tajniki rzemiosła kompozytorskiego, gry na organach oraz sztuki dyrygenckiej. Kontakty z artystami, dziełami sztuki i muzyką innych autorów wzbogacają wyobraźnię twórczą kompozytora.

 

1905

Pierwszy ważniejszy koncert kompozytorski we Frankfurcie nad Menem.

Powstaje oratorium Znalezienie św. Krzyża.

Nawiązuje bliższe kontakty z mieszkającymi w Berlinie Polakami.

Karta pocztowa z podróży Feliksa do Polski

1906

Otrzymuje dyplom Szkoły Mistrzów wydziału Akademickiej Wyższej Szkoły Muzycznej przy Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie.

Wszystkie wolne chwile poświęca organizowaniu i prowadzeniu polskich chórów. Komponuje pieśni patriotyczne i religijne dla zespołów emigracyjnych.

Pierwsze występy Nowowiejskiego na ziemiach polskich – we Lwowie i w Warszawie. Na debiut lwowski składają się Symfonia  h-moll, wykonana pod dyrekcją kompozytora, i Znalezienie Św. Krzyża pod kierunkiem Mieczysława Sołtysa. Podczas kompozytorskiego koncertu symfonicznego w Filharmonii Warszawskiej prezentuje: Symfonię  h-moll, uwerturę Swaty Polskie, poemat Nina, fragmenty opery Busola (Kompas) oraz pieśni chóralne.

 1906

1907

Prawykonanie Quo vadis? w Usti nad Łabą.

I nagroda w konkursie kompozytorskim w Chicago za kantatę Piotr Skarga na chór, orkiestrę i organy oraz I nagroda w konkursie kompozytorskim „Echa” we Lwowie za kantatę Żałobny pochód Kościuszki na Wawel na chór a cappella.

Regularnie koncertuje.

 Program koncertu rodzeństwa Marii, Edwarda i Feliksa Nowowiejskich

1909

Zasiada w jury na piątym zjeździe XII Okręgu (brandenburskiego) Związku Kół Śpiewaczych w Berlinie (27 kwietnia).

Staje do konkursu na stanowisko dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. We wrześniu obejmuje stanowisko i odtąd jest odpowiedzialny za organizację życia koncertowego i wytyczanie profilu repertuarowego.

Prowadzi stałe koncerty symfoniczne: obok repertuaru tradycyjnego popularyzuje kompozycje powstające współcześnie, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki polskiej.

Równolegle z pracą w Towarzystwie występuje jako dyrygent, organista oraz wykonawca własnych utworów za granicą. Udziela się jako pedagog ­ organizuje prywatny kurs nauczania teorii i praktyki muzycznej.

Ogromny sukces Quo vadis? w amsterdamskim Concertgebouw pod dyrekcją J. Schoonderbeeka (w październiku) i kompozytora (w grudniu) daje początek licznym realizacjom europejskim tego utworu.

 Program koncertu i wieniec laurowy

1910

Komponując Rotę do tekstu M. Konopnickiej (pierwotny tytuł: Hasło), włącza się w obchody 500-lecia zwycięstwa pod Grunwaldem i uczestniczy w uroczystym odsłonięciu pomnika Władysława Jagiełły (15 lipca), ufundowanego przez Ignacego Jana Paderewskiego.

Pomimo trudności stwarzanych przez policję pruską organizuje zjazd polskich chórów, które wspólnie wykonują Rotę pod Pomnikiem Grunwaldzkim. Pieśń staje się niebawem jednym z najpotężniejszych polskich śpiewów patriotycznych.

I nagroda w konkursie zorganizowanym w stulecie urodzin Chopina we Lwowie za pieśń Zgasły już.

 

 Kopia autografu Roty

Karta pocztowa – autograf Roty

1911

Ślub z Elżbietą Mironiuk, uczennicą krakowskiego konserwatorium, pianistką.

Narodziny pierwszego syna – Feliksa Marii.

 

Feliks i Elżbieta

Z synem Feliksem Marią

I nagroda w Arras (Francja) za drobne utwory organowe.

Pierwszy kontakt z polskim morzem – pobyt w Krynicy Morskiej. Od tej pory literatura muzyczna zyskuje w Nowowiejskim piewcę morza i ziem pomorskich. Jedna z najpopularniejszych oper polskich Legenda Bałtyku należała do ulubionych utworów kompozytora.

Latem (od maja do sierpnia) prowadzi koncerty w Dolinie Szwajcarskiej, popularnym miejscu wypoczynku warszawiaków.

Program Koncertu, Lwów 1911

1912

Dyryguje Quo vadis? w nowojorskiej Carnegie Hall. Po tym wykonaniu nazwisko kompozytora pojawia się na afiszach koncertowych wielkich miast amerykańskich.

Narodziny córki Wandy.

 

Program Quo vadis

Karta pocztowa

1913

Oratorium Znalezienie św. Krzyża wydrukowane w Lipsku.

Brak oparcia w środowisku muzyków polskich sprawia, że Nowowiejski zwraca się ku Berlinowi w poszukiwaniu warunków swobodnego rozwoju działań kompozytorskich.

„Przegląd Muzyczny” 1913, z. 24

1914

Ustępuje ze stanowiska dyrektora Towarzystwa Muzycznego w Krakowie – 4 kwietnia daje koncert pożegnalny.

Wyjazd do Berlina w celu – jak oficjalnie ogłosił – podjęcia pracy w Konserwatorium Klindwortha i Scharwenki na stanowisku profesora kompozycji.

Wybuch I wojny światowej uniemożliwia realizację planów zawodowych, a Nowowiejski, poddany króla pruskiego, zostaje wcielony do pruskiego wojska jako członek orkiestry garnizonowej w Berlinie.

I nagroda w konkursie kompozytorskim „Echa” we Lwowie za utwór chóralny Danae.

Wyróżnienie w konkursie kompozytorskim Związku Kół Śpiewaczych w Wielkim Księstwie Poznańskim za utwór chóralny Zawsze i wszędzie.

 

Program koncertu

Pamiętnik z X. Walnego Zjazdu Kół Śpiewackich w Poznaniu 28 i 29 czerwca 1914

1915

Śmierć córki Wandy.

Podejmuje starania o posadę w niemieckich i austriackich instytucjach muzycznych.

 

1917

Na świat przychodzi syn – Kazimierz.

Odbywa krótkie podróże artystyczne.

 

1918

Powrót do czynnego życia muzycznego: daje kilka koncertów z repertuarem złożonym z dzieł własnych oraz utworów innych kompozytorów polskich. Koncerty bojkotowane są przez władze niemieckie, a występ Nowowiejskiego 2 lutego 1919 roku zostaje odebrany przez niemieckie środowisko artystyczne jako manifestacja propolska.

Powstają liczne pieśni patriotyczne (m.in. Marsylianka WielkopolskaHymn do Bałtyku).

 

Program koncertu, Berlin 1918

1918

1919

Narodziny syna Adama.

Nawiązuje kontakty z Warmińskim Komitetem Plebiscytowym i rozwija akcję propagandową na rzecz przyłączenia południowego Powiśla, Warmii i Mazur do Polski. W latach 1919-1922 organizuje szereg koncertów w Polsce centralnej oraz na terenach objętych plebiscytem, na których występuje jako dyrygent i pianista. Z tego okresu pochodzi Hymn Warmiński.

 

Program koncertu plebiscytowego

1919

Pod koniec roku wraz z rodziną udaje się do Polski, by po krótkim pobycie w Warszawie zamieszkać w Poznaniu.

 

Feliks Nowowiejski z żoną Elżbietą i synami Feliksem Marią, Kazimierzem, Adamem i Janem, Poznań 1936

1919c

1920

16 października w poznańskiej Państwowej Akademii i Szkole Muzycznej (przemianowanej na Konserwatorium Muzyczne) obejmuje kierownictwo Wydziału Muzyki Kościelnej, tworząc z ks. Wacławem Gieburowskim kształt organizacyjny i programowy tego wydziału. Początkowo wykłada harmonię, kontrapunkt, harmonizację chorału i instrumentację, a od 1923 roku jest wykładowcą w klasie organów.

Jesienią zakłada Chór Narodowy, liczący ok. 500 osób.

Feliks Nowowiejski i Wacław Gieburowski

Nowowiejski z Chórem Narodowym, Aula UP 1922 rok

1921-1923

Organizuje w Poznaniu recitale organowe.

Obejmuje stanowisko kierownika artystycznego chóru męskiego „Echo”, współpracuje z Towarzystwem Śpiewu „Harmonia” i chórem „Rota”. Jako organista akompaniuje Chórowi Katedralnemu, działa w Wielkopolskim Związku Kół Śpiewackich ­ w jego komisjach artystycznych, w sądach konkursowych, prezydiach zlotów i zjazdów chóralnych.

Związki z ruchem śpiewaczym znajdują odbicie w twórczości chóralnej kompozytora. Początkowo powstają opracowania pieśni patriotycznych i ludowych, później oryginalne kompozycje, m.in. Testament Bolesława ChrobregoMissa Pro PaceKantata o bohaterze.

I nagroda w konkursie kompozytorskim w Paryżu za Entrée Solennelle, Marche i Prélude.

Narodziny syna Jana.

Dyplom

1924

28 listopada prapremiera 3-aktowej opery Legenda Bałtyku w poznańskim Teatrze Wielkim. Opera zyskuje w Polsce ogromne powodzenie, staje się jednym z trzech dzieł, którym przyznano miano opery narodowej.

I nagroda na konkursie z okazji dwudziestopięciolecia „Harmonii” w Poznaniu za madrygał ”Dwie wisienki”.

 

Plakat z premiery Legendy Bałtyku

Autograf cytatu z Legendy Bałtyku

1925

Wyróżnienie w jubileuszowym konkursie Towarzystwa Śpiewaczego „Lwowski Chór Akademicki” za madrygał „Jaś zakochany”.

Wyróżnienie w konkursie z okazji pięciolecia chóru „Echo” w Poznaniu.

Chór. im. Feliksa Nowowiejskiego z Tarnowa Podgórnego z wizytą u kompozytora, Poznań-Piątkowo 1925

1927

Nowowiejski rezygnuje z pracy pedagogicznej w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Działalność kompozytorska i koncertowa są od tej chwili głównymi nurtami jego aktywności artystycznej.

 

Śpiewak 1937 nr 10

Feliks Nowowiejski z orkiestrą Konserwatorium Poznańskiego, Aula UP 1927

Podejmuje stałą współpracę z Polskim Radiem. Tej instytucji pozostał wierny aż do ostatniej audycji w 1939 roku. Podczas konferencji prasowej w Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia, „Antena” 1936 nr 39

1928

Prapremiera baletu-opery Malowanki Ludowe w poznańskim Teatrze Wielkim.

Kompozytor pośród wykonawców podczas premiery Malowanek Ludowych

1929

Prapremiera baletu Tatry (Leluja) w Teatrze Wielkim w Poznaniu (27 lutego).

 

Fotografia ze spektaklu, Poznań 1929

Program baletu, Poznań 1929

Koncert organowy połączony z improwizacją w Pradze.

Prawykonanie Ojczyzny, Psalmu 136 (Jeruzalem) przez chór złożony z ok. 20 tysięcy śpiewaków, pod batutą kompozytora, na stadionie w Poznaniu podczas I Wszechsłowiańskiego Zjazdu Śpiewaczego

 

Podczas Wszechsłowiańskiego Zjazdu Śpiewaczego

Podczas Wszechsłowiańskiego Zjazdu Śpiewaczego

1930

Pozbawiony stałego dochodu, w celu podreperowania domowego budżetu, postanawia prowadzić prywatne kursy pedagogiczne.

 

1931

Rośnie znaczenie artysty w Polsce, Nowowiejski cieszy się też powodzeniem i uznaniem poza granicami kraju.

W sezonie 1931/1932 obejmuje stanowisko kapelmistrza miejskiej orkiestry symfonicznej w Poznaniu.

Artykuł z „Kuriera Poznańskiego” 1931

Recenzja T. Z. Kasserna

Koncerty kompozytorskie w Londynie.

Wyróżnienie członkostwem honorowym The Organ Music Society w Londynie.

Program koncertu w Londynie

1933

W latach 1920-1933 powstają symfonie organowe.

Strona tytułowa autografu partytury pierwszej symfonii organowej

1934

Pobyt i koncerty kompozytorskie w Paryżu. Utwory organowe Nowowiejskiego wchodzą do repertuaru wybitnych wirtuozów, m.in. Marcela Dupré.

 

Artykuł o kompozytorze w paryskiej prasie

1934

1935

Za zasługi w dziedzinie twórczości religijnej otrzymuje od papieża Piusa XI tytuł Szambelana Papieskiego (Cameriere d’Onore di Spada e Cappa).

 

Dokument nadania godności Szambelana Papieskiego

W stroju Szambelana Papieskiego

Państwowa Nagroda Muzyczna w Warszawie jako uhonorowanie bogatej i wielokierunkowej aktywności muzycznej.

II nagroda w warszawskim konkursie Polskiego Radia za cykl 5 Pieśni z Podbeskidzia Śląskiego.

1935c

Powstają najważniejsze cykle pieśni, m.in. Róże dla Safo.

 

Karta pocztowa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej do Feliksa Nowowiejskiego, 1936

1935d

1936

Szkice do Symfonii II i III na orkiestrę. (Symfonię III ukończy w 1940 roku w Krakowie.)

Koncerty symfoniczne w Warszawie, Krakowie, Gdyni i Lwowie.

Otrzymuje odznakę honorową Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych.

Dwie równorzędne nagrody w konkursie kompozytorskim w Warszawie za Preludium i Chorał na organy solo.

Program koncertu we Lwowie, 1935

Lato spędza w Białowieży. Zauroczony pięknem puszczy komponuje Tekę Białowieską.

 

 Białowieża 1937

 

Otrzymuje Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta (11 listopada).

 Dokument nadania Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta

1937

Premiera Legendy Bałtyku w Operze Warszawskiej.

Koncerty organowe Nowowiejskiego spotykają się z dużym uznaniem krytyki i aplauzem publiczności.

 

 

Program koncertu z 13 grudnia 1937 roku

1937

W towarzystwie S. B. Poradowskeigo i chóru Harmonia

1938

Prawykonanie Symfonii II (Praca i rytm) na Festiwalu Muzyki w Poznaniu.

Powstaje Koncert wiolonczelowy.

Ostatnie za życia kompozytora wykonanie oratorium Quo vadis? (we Fryburgu w Szwajcarii).

 

1939

Wiosną koncert w Rzymie.

1939

W listopadzie zabezpiecza manuskrypty; deponuje je w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu.

Pisze Kantatę o bohaterze oraz Missa „Christus ­ Spes mea”.

Pobyt w szpitalu ss. Elżbietanek.

 

Autograf utworu Feliksa Nowowiejskiego Procesja do stóp św. Elżbiety z dedykacją: w Szpitalu SS. Elżbetanek w Poznaniu podczas wojny strasznej 1939.Na pamiątkę szan. i drogiej Pani W. C. (Wiesławie Cichowicz)

1940

Na początku roku wyjeżdża z Poznania i do końca II wojny światowej mieszka w Krakowie.

Powstają Obrazy słowiańskie, wiele pieśni solowych, nowa wersja Symfonii VIII na organy.

Rysunek autorstwa Kazimierza Nowowiejskiego

1941

Powstają ostatnie dzieła, m.in. Symfonia IV (Symfonia Pokoju) – kantata do słów Jana Kasprowicza i Koncert fortepianowy.

Wylew krwi do mózgu połączony z prawostronnym paraliżem uniemożliwia kompozytorowi dalszą twórczość.

U państwa Rogalskich w Krakowie 1941

1945

W sierpniu wraca z Krakowa do Poznania. Odnawia kontakty, podejmuje starania o wykonania swoich dzieł.

1941

1946

Feliks Nowowiejski umiera 18 stycznia.

 

1946

1946

22 stycznia zostaje pochowany w krypcie zasłużonych na wielkopolskiej Skałce, w kościele pw. św. Wojciecha.

 

 

1946

 

opr. Iwona Fokt

 

Powstanie strony dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Nowowiejski 2017” realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz z budżetu Miasta Poznania w ramach projektu „Nowowiejski w Poznaniu dawniej i dziś”

imit Ministerstwo Kultury Feliks Nowowiejski2017 Miasto Poznań

Towarzystwo im. Feliksa Nowowiejskiego Salon Muzyczny Feliksa Nowowiejskiego

© Nowowiejski.pl 2024   Polityka Prywatności
Design i wykonanie: Solmedia Poznań
tekst

Zwracamy się z apelem o zgłaszanie i przekazywanie dokumentów związanych z aktywnością artystyczną, naukową i organizacyjną Feliksa Nowowiejskiego, a pozostających w zbiorach prywatnych.

Będziemy bardzo zobowiązani za wypożyczenie dokumentów w celu ich skatalogowania oraz za wyrażenie zgody na włączenie niektórych materiałów w oryginale do zbiorów Archiwum Salonu Muzycznego.

Jeżeli będzie taka potrzeba Archiwum sporządzi kopię cyfrową dla darczyńcy.

Cenne byłyby nie tylko fotografie, korespondencja, prasa, druki ulotne, pocztówki, nagrania dźwiękowe, filmy, ale również wspomnienia, zapiski oraz inne ciekawostki. Pozyskane tą drogą dokumenty w znaczący sposób poszerzą i wzbogacą archiwalia kompozytora; będą też mogły być udostępniane w celu ich naukowego opracowania a najciekawsze z nich będą wykorzystywane w przyszłości przy organizowanych wystawach oraz wydawnictwach źródłowych.

Informacja o darczyńcach, za ich zgodą, zostanie opublikowana na stronie internetowej.

Jesteśmy przekonani, iż każda opowieść, wspomnienie, pamiątka – poszczególnych osób i rodzin pomogą przybliżyć przeszłość tak nieodległą, a ciągle tak mało znaną.

Jeżeli mają Państwo pytania lub są zainteresowani przekazaniem materiałów, prosimy o kontakt