DZIECIŃSTWO
Feliks Nowowiejski urodził się 7 lutego 1877 roku w Wartemborku – dzisiejszym Barczewie – na Warmii, w zaborze pruskim. Był piątym z jedenaściorga dzieci Franciszka i Katarzyny.
Dzieci dorastały w realiach zgermanizowanej Warmii, ale wychowywane były w duchu patriotyzmu, poszanowania polskiej tradycji i kultury. Ojciec, z zawodu krawiec, śpiewał w chórze kościelnym, a w swoim domu prowadził bibliotekę Towarzystwa Czytelni Ludowych. Rodzice przekazali Feliksowi zamiłowanie do pieśni, zwłaszcza kościelnych i ludowych. Atmosfera w jakiej dorastał ukształtowała światopogląd i wrażliwość artysty, co miało wpływ na całe jego życie i twórczość.
W 1887 roku, po pięciu latach nauki w miejscowej szkole elementarnej, Feliksa wysłano do szkoły muzycznej przy klasztorze jezuitów w Świętej Lipce na Mazurach. Uczył się tam śpiewu, gry na organach, skrzypcach, fortepianie, waltorni i wiolonczeli, zgłębiał tajniki harmonii.
W szkole wyróżniał się talentem i poziomem zaawansowania gry na organach. Często koncertował i improwizował podczas uroczystości kościelnych. Tradycyjne melodie i teksty pieśni, śpiewanych przez pielgrzymujących do Świętej Lipki, głęboko zapadły Nowowiejskiemu w pamięć, a nawiązania do nich odnajdujemy w jego późniejszej twórczości.
